We hebben vorige zondag op de mooie Solftplaats te Berendrecht, die vol zondaagse mensen stond in een heerlijk lentezonnetje, een oersterke Peer Wils van de plaatselijke “Ouwe Gans” zijn “keizersgreep” zien uitvoeren. Alles kraakte en scheurde bij het geweld van die matchmens, die de blote nek van de 13-jarige taaie gans vastpakte om niet meer te lossen vóór de kop, de slokdarm, de adamsappel en nog een lang stuk pezig vlees uit het beestenlijf was gerukt en triomfantelijk in zijn forsige rechterhand bleef geklemd. Het was de twaalfde ganzekop die Peer reeds deed sneuvelen en met een jaar onderbreking door zijn klubgenoot Jef Hendrickx is hij weerom schitterend keizer geworden.

Het was allèmaal zo mooi begonnen. Een prachtig lenteweertje, een massa volk in het reigersdorp, een indrukwekkende keizerlijke ruitersstoet met niet minder dan 8 fanfaren, die beurtelins hun heerlijkste marsmuziek door de straten lieten weergalmen en een feilloze organisatie van de inrichtende “Oude Gans Berendrecht”. Maar dan plots, juist vóór de aanvang van de wedstrijd kwam er herrie.

“Poppekas!”
“Pas op, 't wordt poppenkas!” hoorden we een ingewijde zeggen, die achter de afsluiting op de Solftplaats met kennersoog het aantreden der koningen volgde. De micro-speaker, René Janssens, die zeer knap het hele spel kommentarieerde en na het publiek te hebben ingelicht over het historische ganzerijden, de keizer en zijn tegenstrevers voorstelde (dat was heel prachtig gedaan), geraakte in verlegenheid toen zich als laatste van de koningsgroep een vierde ruiter van “Nieuwe Gans” aanmeldde, die niet op het programma voorkwam. Doordat Stabroek met vier ruiters was toegelaten was de “Nieuwe Gans” van Berendrecht de mening toegedaan dat zij even zoveel recht had als Stabroek om met 4 deel te nemen ... vervolg ontbreekt. Dit zal spoedig volgen.

De Polder, zondag 4 april 1971